از امام صادق (علیه السلام) - رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) فرموده :
((براى هر عبادتى شور و حرارتى است ، بعد به سستى مى گراید و هر كس شور عبادتش بروش
و سنت من باشد، او در طریق هدایت است و كسى كه مخالفت سنت من نماید، گمراه است و
علمش بى فایده است آگاه باشید كه من نماز مى خوانم - مى خوابم - روزه مى گیرم -
افطار مى كنم - مى خندم - گریه هم مى كنم . پس هر كس از روش و سنت من رو بگرداند از
من نیست . و فرمود: كفى بالموت موعظه ، و كفى بایقین غنى ، و كفى بالعباده
شغلا (براى پند گرفتن یادآورى مرگ ، و براى غنى و توانگرى یقین بوجود خدا و عالم
آخرت ، و براى سرگرمى ، عبادت و بندگى خدا كافى است .) امام باقر (علیه السلام)
نیز از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) روایت كرده كه آنحضرت فرمود: ((این
دین ، بسیار متین و محكم است ، بآرامى در آن درآئید و عبادت خدا را به بنده هاى او
بزور تحمیل ننمائید - تا مانند شتر سوار پاكش ، هلاك كن باشید كه نه سفر طى كند و
نه مركب را بجا گذارد. امام صادق (علیه السلام) نیز فرموده : عبادت را بر خود
بتعب نبندید (یعنى تا شوق و رغبت بعبادت دارید انجام دهید و چون خسته كسل شدید از
آن دست بدارید تا رانده و مانده از آن نگردید) فرمود: روزى در طواف خانه كعبه
بودم كه پدرم بر من بگذشت . من در آن زمان جوانى نورس بودم و در عبادت سعى وافر
داشتم . پدرم مرا دید كه عرق از سر و صورتم مى ریزد. فرمود: اى جعفر، فرزندم ، چون
خدا بنده اى را دوست بدارد او را به بهشت مى برد و از او با اندك عبادتى (كه با نیت
خالص انجام دهد) خشنود مى گردد.